Installatie, Immersieve ervaring
Het heeft me altijd geboeid wat er nu precies zo bijzonder is aan het kampvuur. Een inherente intuïtie en een vaag begrip was altijd aanwezig, maar échte kennis was ver te zoeken. Wat is er zo bijzonder aan het vuur dat we er met groepen mensen zolang eromheen kunnen zitten? Waarom kunnen we zo lang in het vuur staren en wat maakt dat in ons los? Wat zijn die oer-gevoelens die in ons opgeroepen worden? Waar komen die oer-gevoelens vandaan?
Het theoretische onderzoek heeft geresulteerd in een uitvoerig begrip van wat het kampvuur voor ons als mensheid heeft betekend op antropologisch, psychologisch en filosofisch niveau. Maar wat zijn de waardes van het kampvuur die nog steeds van belang zijn in de moderne westerse maatschappij? Het kampvuur stimuleert de verbinding tussen mensen door middel van de sociale intimiteit en de openhartigheid die het vuur faciliteert. Ook is het vuur waardevol voor het individu, aangezien het een medium is wat stress verlagend werkt en het mijmeren initieert. In deze
drukke samenleving - met alle afleidingen van dien - laat het mijmeren bij het kampvuur ons even terug komen bij onszelf. Een moment waar we rust, bezinning en bezieling kunnen vinden in het vergezicht van de dansende vlammen, de vluchtende vonken en de gloeiende kolen.
Het kampvuur is in teloorgang en de verloochening van de waardes die het biedt is betreurenswaardig. Met de resultaten vanuit mijn onderzoek toon ik aan dat de waardes van het kampvuur die nog steeds van belang zijn worden gemarginaliseerd door moderne technologieën, zoals de TV en al zijn opvolgers. De belangrijkste waarde van vroeger is nog wel het verhalen vertellen rondom het kampvuur, waardoor er kennis- en cultuuroverdracht plaats kon vinden. Deze verhalen worden niet meer direct verteld rondom het kampvuur van persoon tot persoon, maar via een afstand verteld via de media en het scherm.
Televisie. Tele = ver. Visie = zien. Een beeld van ver.
Het eindresultaat is een festivalervaring waarbij een vreugdevuur wordt georganiseerd. In plaats van pallets of brandhout te gebruiken, wordt een stapel van houten televisies verbrand. Hierdoor kan het kampvuur zijn opvolger, zijn overstemmer, zijn stroper, verzwelgen door de natuurkrachten die hem ooit groot heeft gemaakt. Een knipoog naar de boekenverbrandingen, maar dan met een tegenstelling omtrent censuur. Een bitterzoete wraak. Een protest. Een visueel verzet. Een ode! Een revolutie!
Het kampvuur is in vergane glorie en daardoor biedt
in Volle Glorie de mogelijkheid voor het kampvuur om
zijn oeroude plaats terug te eisen en de toeschouwer een spiegel voor te houden.Het taboe te doorbreken om te discussiëren dat we allemaal in de greep zijn van de inkadering van het scherm. Hiermee kan het vuur zelf aan zijn bewonderaars laten zien dat het krachtiger is dan ooit en nooit zal verdwijnen.
Het kampvuur mag dan de TV van vroeger zijn, maar het is nog steeds van deze tijd.
